در ادامه ی مباحث سری مقالات ارزهای دیجیتال، به توضیحی
درباره ی فناوری بلاکچین می پردازیم.
طی چند سال اخیر، همه ی ما آوازه ی خریدو فروش بیت کوین و
قابلیت های ارزهای دیجیتال را کم و بیش شنیده ایم. از افراد تازه کار تا کسانی که
در این مسیر حرفه ای تلقی می شوند، همگی به این پدیده ی قرن علاقه مند شده اند،
اما عده کمی از زیرساخت بیت کوین و ارزهای دیجیتال اطلاعات کافی دارند. بلاکچین در واقع
اصلی ترین فناوری زیرساختی بیت کوین و تمام ارزهای دیجیتال می باشد.
درزندگی روزمره جهت انجام هرگونه تراکنش مالی به واسطه هایی
نظیر بانک، صرافی یا سازمانی که تحت نظر آن ها تراکنش ها صورت می گیرد نیاز
داریم. به کمک فناوری بلاکچین می توان به حذف این واسطه ها پرداخت، به گونه ای که
خریداران و فروشندگان بصورت مستقیم و در بستری امن به انجام معاملات خود
بپردازند. به این شکل از تراکنش همتا به همتا می گویند.
فناوری بلاکچین، جهت ایجاد امنییت در تبادلات و حتی خریدو
فروش ارزهای دیجیتال از رمزنگاری استفاده می کند. در سیستم بانکی مرکز داده در یک
موقعیت معین و متمرکز واقع شده است، اما مرکز داده ای که بلاکچین ها در آن واقع
شده اند در سراسر جهان پخش بوده و اصطلاحاً غیر متمرکز است. محلی که در آن بلاکچین
ها نگهداری می شود، اصطلاحاً دفتر کل توزیع شده می گویند.
دفتر کل برای تمامی اعضای شبکه بصورت شفاف و با جزئیات کامل
در دسترس می باشد.این شبکه زنجیره ای از رایانه هایی ست که صحت تراکنش های صورت
گرفته بین شما و طرف مقابلتان را تاًیید می کند، و پس از تاًیید به بلاکچین اضافه می
کند.
بلاکچین حاوی بلوک هایی است که این بلوک ها خود از سه بخش
دیجیتالی تشکیل شده اند:
1. اطلاعات مربوط به تراکنش ها: شامل تاریخ، زمان و مبلغ
آخرین خرید
2. اطلاعات شرکت کنندگان در معاملات: در این بخش خریدی که
انجام شده، بدون هیچ گونه اطلاعات شناسایی و صرفاً با امضای دیجیتال ثبت می شود.
3. تمایز اطلاعاتی بلوک ها: هر بلوک دارای کد منحصر به فردی
بنام hash میباشد که این امکان را فراهم می کند تا از سایر بلوک ها متمایز
باشد. در صورتی که بلوک های مربوط به دو معامله جزئیات یکسانی داشته باشند، به دلیل
کدهای منحصر به فرد خود کاملا قابل تفکیک می باشند.
زمانی که یک تراکنش در عرض دیجیتال مشخصی مانند بیت کوین
صورت می گیرد، تمامی جزئیات و اطلاعات تراکنش های صورت گرفته با این ارز در بلاکچین
ذخیره می گردد، همین امر مانع معامله ی بیش از دوبار و در واقع کلاهبرداری می
گردد.
با ذخیره سازی اطلاعات جدید در بلوک ها این اطلاعات به بلاکچین
اضافه می شود، در این حالت زنجیره ای از چندین بلوک متصل به هم شکل می گیرد و
عنوان کلی بلاکچین شکل می گیرد.
اضافه شدن یک بلوک بلاکچین
برای اینکه یک بلوک به بلاکچین اضافه شود نیازمند 4 مرحله
دارد:
(مرحله 1) انجام معامله
(مرحله 2) تایید معامله : پس از خرید، تایید معامله توسط رایانه هایی
که در سراسر جهان پراکنده می باشند انجام می گیرد.این شبکه از طریق رایانه بررسی
می کند که آیا معامله طبق سفارش انجام شده یا خیر.
(مرحله 3) ثبت معامله در یک بلوک اختصاصی: هر معامله در دل یک بلوک و
درکنار بی شمار تراکنش مشابه قرار می گیرد.
(مرحله 4) دریافت کد اختصاصی: پس از تایید کلی معاملات یک بلوک، به
بلوک مربوطه یک کد اختصاصی (هش) داده می شود و سپس بلوک به بلاکچین اضافه می شود.
بلوک های
جدید به شکل خطی و به ترتیب زمانی به بلاکچین اضافه می شوند، یعنی بلاک های جدید
به شکل خطی و به ترتیب زمانی به بلاکچین اضافه می شوند.
هر بلاک
که به انتهای بلاکچین اضافه می شود، غیرقابل دستکاری جهت تغییر محتوا می باشد زیرا
هر بلوک دارای کد اختصاصی مربوطه که علامت گذاری شده می باشد. این کدها از طریق یک
فرمول ریاضی ایجاد می شوند که اطلاعات دیجیتال را به رشته ای از اعداد و حروف
تبدیل می کند.
درصورت
ویرایش اطلاعات توسط هکر، کد هَش نیز تغییر می کند، در این زمان، بلوک بعدی در
زنجیره هنوز اطلاعات هَش قدیمی را در خود ذخیره دارد و قاعدتاً، هکر باید آن را هم
به روزرسانی کند، و سپس بلوک بعدی تا آخر به این ترتیب..محاسبات مجدد تمامی این هَش
ها به قدرت غیرقابل تصوری نیاز دارد، بنابراین پس از اضافه شدن یک بلاک، به بلاکچین،ویرایش
آن بسیار دشوار و حذف آن غیر ممکن خواهد بود.
علاقه به
استفاده از این تکنولوژی در سراسر دنیا رو به افزایش است و گواه این ادعا، ارائه ی
دوره های دانشگاهی،برگزاری انواع همایش ها، کنفرانس ها و استقبال بانک ها و مؤسسات
مالی، شرکت های بیمه به عنوان ابزاری جهت کاهش هزینه ها، کاهش خطاهای سیستمی و
افزایش کیفیت ارائه ی خدمات می باشد.
دیدگاه ها (0)